ปลาแซลมอนแอตแลนติกโดยมากที่ขายในตลาดเป็นปลาเลี้ยง เทียบกับปลาแซลมอนแปซิฟิกโดยมากที่จับได้ในทะเล[ต้องการอ้างอิง]

แซลมอนกระป๋องในสหรัฐปกติจะเป็นปลาแซลมอนแปซิฟิกธรรมชาติ แต่ก็มีปลาเลี้ยงเช่นกันปลาอัดกระป๋องปกติจะมีหนังปลา (ซึ่งไม่เป็นอัตราย) และกระดูก (ซึ่งให้แคลเซียม) รวมอยู่ด้วยแต่ปลากระป๋องไม่มีหนังไร้กระดูกก็มีด้วยเหมือนกัน

การรมควันเป็นวิธีการถนอมปลาที่นิยมอีกอย่างหนึ่ง ซึ่งอาจจะรมควันร้อนหรือเย็นล็อกซ์อาจหมายถึงแซลมอนที่รมควันเย็น หรือแซลมอนที่แช่น้ำเกลือจนเค็ม ซึ่งเรียกอีกอย่างว่า gravlax

เนื้อปลาดิบอาจมีนีมาโทดาสกุล Anisakis ซึ่งเป็นพยาธิทะเล (ก่อโรคพยาธิ anisakiasis ในมนุษย์)คนญี่ปุ่นไม่ได้บริโภคปลาแซลมอนดิบก่อนจะมีการแช่เย็นและทั้งเนื้อปลาและไข่ปลาก็พึ่งมาใช้ทำซาชิมิและซูชิเมื่อเริ่มมีปลาแซมอนจากนอร์เวย์ที่ไร้พยาธิในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1980[9]

ปลาแซลมอนธรรมดาที่สุกจะมีกรดไขมันที่คล้ายกันสองอย่าง คือ docosahexaenoic acid (DHA) 500-1,500 มก. และ eicosapentaenoic acid (EPA) 100 ก. ต่อปลา 100 ก.[10]

ไม่เหมือนกับปลาเลี้ยงอื่น ๆ กระดูกปลาแซลมอนจะไม่ค่อยรู้สึกในปากเพราะปกติจะค่อนข้างบางและไม่แข็งมาก